Yirmi beş yıl dışındaydım, sonra İlhan itti, son altı yıldır içindeyim, edebiyat dünyasının, o yirmi beş yıl en yakın arkadaşlarım hariç kimse şair olduğumu bile bilmezdi, zordu, son altı yıldır komşularım bile öğrendi, şimdi daha zor, o uzun yıllar bana kibirlisin, o yüzden dışarıda kalıyorsun, ama içeri girmezsen geleceğe kalamazsın denirdi, şimdi plancısın, projecisin, her türlü belanın arkasında sen varsın deniyor, odamda osuruğuyla gezen bir habersizim, ama buna kim inanır, bunu bir tek çok yakınlarım, bir de Allah biliyor, bilmem böylesi herkesin işine mi geliyor, bu onlara güç mü veriyor, ondan mı, geçen gün bir dizi seyrediyordum, dizide iki adam yüzleri birbirine yakın kavga ediyor, abi kardeşe bağırıyor, arada bir karasinek, habersiz uçuyor, bilmem anlatabildim mi, yok anlatamamışımdır, kesin, ben kaçıyorum, dergilerde epeydir yazmıyorum, ama farkeden yok, yoksa var mı, şimdi de bu blogda yazmayı kesiyorum, şiiri bırakmam, gerisini buyrun, alın, sizin olsun, ayrılmanın bu kadar kolay, acısız, haklı, mantıklı, çabuk olduğu - birleşmenin bu kadar ayıp, kara, zor, mantıksız, hastalık sayıldığı bir dünyada - bana haydi hoşca kalın demekten başka bir şey kalmıyor, haydi, hoşca kalın.
BLOG ARŞİVİNİ OKUMAK İSTEYEN OLURSA TIKLAYARAK
BACHIBOUZOUCK'TA OKUYABİLİR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder