Hangi şair, yazdığı dil ne kadar zengin olursa olsun, şiire ( yanına ) çekmeye çalıştığı malzemenin doğası gereği, o dili yoksul bulmaz, onunla cedelleşmez? Şairler de, şiir de, diller de ancak böylesi cedelleşmelerin sonunda zenginleşmiyor mu? Tersi, dilin gücü somut yaşamın gücünden büyüktür anlamına gelir. Eğer öyleyse şaşırma yok - usulüne uygun sanatlı bir aktarım var - şair ( başkalarının bulduğu ) hazır malzemeyle çalışıyor demektir, eh o zaman şiir öldü diyenlere de kızmayın, artık şaşırmayınca ölmüş olmuyor muyuz?
(*) what is man—that boasted demigod? Do not his powers fail when he most requires their use?
