Francisco
Goya y Lucientes,
bu
kağıt kırlangıcı sana ithaf ediyorum ve uçuruyorum
San
Antonio de la Florida’nın balkonundan
Dört
Kilise Büyüğü’ne ait boş şapellerinin üstünden.
Dua eden ellerim tekrardan balık yüzgeci,
bir
göz katran topu, diğeri katı kan,
sarkan
gözkapaklarım elmacık kemiklerime dikilmiş.
Zaman,
görünmez yılan, başı dik
ve
zehirli dişini boşluğun vajinasına geçiriyor.
Akıl
körleştirdi beni, aforoz etti.
Bendeki
yalancıyla döğüşüyorum, seçmeli arzuyla,
kabuslara
‘rüyasız uyku’ dememle.
Kör
halimle, lanet olsun, müzikli bir saat yaptım,
Don
Kişot’un görüntüsü akrep,
Sanço
ise yelkovan. Saat kaç anlıyorum
saatimin
çaldığı kilise çanlarını dinlediğim zaman.
O
muamma bu muamma.
Bir
saatim daha var-kurtlar uluyor ve köpekler havlıyor.
Görünmez
yılan Ebro Nehri’nde yüzüyor şimdi.
Penceremden
bakıyorum zamanı görmek için
sanki
değilmiş gibi ağzımda
ve
diğer bütün aldatıcı deliklerimde.
Don
Francisco, ayaklarına kapanıp beni sakatlayan ölülerin
ve beni
iyileştiren yaşayanların, yemin ederim ki ufacık bir ses,
dönen
bir sayfa, kırbaçlar beni. Körlüğümü,
bu
kağıttan kırlangıcı, sana borçluyum, çünkü yaşadım
hayatımın
çoğunu, gizli Yahudi olarak, senin sağır evinde.
Gözlerimin
birini sanki bir canavarın çenesi gibi zorla açıyorum.
Stanley Moss'un Paper Swallow şiirinden çeviri.
