Kusura bakma, bugünlerde ben çok duygusalım.

Bunun için üzülmeyeceğim, bilmiyorum, sana hiç böyle olmuyor galiba, bugün uzun zamandır yerde ses çıkarmayan ayakkabılar giydiğimi farkettim, kendi ayak sesimi özlemişim, altı sert bir ayakkabıyla Kadıköy’ün kara sokaklarında yürürken farkettim özlediğimi, biri yürüyor, bunu hissediyorsun, sırtı dik bir adam ayak seslerini duya duya yürüyor, insan kendine çok yakın birini kaybetmişse binalar nasıl öyle kunt, öyle senden uzak, insanlar duygularının dışında, sen duygularının ta kendisisin, onlar dışında, böyle iyisin, ne kadar devam edeceksin bunu bilemezsin, bu özgüven felcinden çıkman lazım, adımlarını duyarak yürümeye devam etmen lazım, ben bir insanım, mutluluğumu mükemmeli yakaladığım o hemen biten çok kısa ana sıkıştıramam, biri yürüyor, ayak sesimi kaybetmemem lazım, yavaşca, bak orada bir para makinesi var, insanlar para çekiyor, sen duygularının ta kendisisin, paranın ne önemi var, önemli olan samimiyet, samimiysen yürürken çıkardığın ayak seslerinden korkma, çok duygusalım, bilemezsiniz ne kadar duygusalım, bir şikayetim yok bundan, kimsenin olmasın, biliyorum sana pek olmuyor bu haller, yolu biraz uzatsam mı, denizin oradan dolansam, ayak seslerimin bana verdiği özgüveni biraz daha yaşasam, bu fırsatı kaçırmasam, bayağı sırtıma kadar yükseliyor, dik yürümeyi özlemişim, binalar kunt, böyle taş gibi, içinde insanlar var galiba.