[ İkiye bölünmüş düşünce. ]

Süregiden bir tartışmayı içselleştirdiğin zaman, içerdeki savaşımda o an kim galipse dışarıdakiler o an o galibi görür, bu da sık sık değiştiği için dışarıdan gözüken oradan oraya savrulan bir dengesizdir. Şimdi bulduğunu şimdi kaybetmek, yetmek sonra hemen yetmemek - ikiye bölünmüş düşünce. Kim savrulmayan bir düşünceye son şansıymış gibi tutunmuş biri kadar korku verebilir? En doğrusu çözümsüz çelişkiye rıza göstermek. [Bonnefoy hariç] Kimse bir soruşturma olarak başlayan Sözün Simyası şiirinin sonuna bakmıyor ama, şiirin sonu Geçti bunlar diye bitiyor.