Ağzımın
kenarından mürekkepler akıyor.
Bendeki mutluluk kimsede yoktur.
Epeydir
şiir yiyorum.
Kütüphaneci
kadın gördüğüne inanmıyor.
Gözler
üzgün
ve
eller elbisesinin cebinde yürüyor.
Şiirler
yok olmuş.
Işıklar
loş.
Köpekler
bodrum merdivenlerinden yukarı çıkıyor.
Göz
yuvarları fır dönüyor,
sarı
bacakları çalı gibi yanıyor.
Zavallı
kütüphaneci tepinmeye başlıyor ve ağlıyor.
Kadıncağız
anlamıyor.
Dizlerimin
üstüne çöküp elini yaladığımda,
çığlığı
basıyor.
Ben
yeni biriyim,
kadına
hırlayıp havlıyorum,
bu kitapkurdu
karanlıkta zevkle itişip kakışıyorum.
Mark Strand'in Eating Poetry adlı şiirinden çeviri.
