İlhan Han!

[ İlhan Berk'in ölümünün birinci
yılında 28 Haziran'da Bodrum'da
yapılan törende okunması
için yazdığım parça ]

İlhan, bir handı.
İlhan Han!
Yüksek bir yönetici enerjiyle taçlanmıştı.
Şiirle ilgili her şeyi, tıpkı bir han gibi adaletle
yönetirdi.
"O mısra diğerlerini örtüyordu, anlıyor musun?"
"Şu sözcük çok baskındı, anlıyor musun?"
"Baskın anlam bir boktur, anlıyor musun?"
"Ben yan-anlamların adamıyım, anlıyor musun?"
Şiirin içindeki hiçbir öğeyi yalnız ve yoksul bırakmayan
bir handı İlhan!
.................
Onun en çok yoksulluğa bakışından etkilenirdim.
Nasıl görür, anlar, şaşırırdım.
Bir gün Behçet Necatigil'le balık yiyorlar.
Necatigil, yediği balıkların kılçıklarını tabağının
kenarına yığmış.
Garson tabağı değiştirmek istiyor.
Necatigil kılçıkları eliyle koruyarak "Onlar kalsın" diyor.
"Onları görmek istiyordu, anlıyor musun?"
.................
Şiirin yoksulluğunu yenmek için çok geniş topraklara
yayıldın.
Aynı topraklarda kalmadın, cehd gösterdin, fethettin,
şiirin alanını genişlettin.
Girdiğin her yeri layikıyla yönettin.
Bizlere üstünde top koşturacağımız geniş bir toprak
bıraktın.
Büyük iyilik yaptın.
"Buraları benim" demezdin.
"Gelin çocuklar, buralarda oynayın" diye bizi çağırırdın,
heveslendirdin.
.................
İlhan Han!
"Sensiz yoksuluz, anlıyor musun?"